How to fake a poem in Nepali: Timure ko Bilauna

It is very easy to fake a bad poem in Nepali. All you need is a list of predictable imagery and sentiments, a vague undertone of nationalism washed with an inferiority complex, repeated mention of mothers and wives.

Sample: 

टिमुरेको बिलौना

आमाको टिका र जहानको अँगालोले सजिए पछि     

ऐनामा देखिएको छविलाई मैले 

बन्द गरेर राखेको छु ऐनाभित्रै ।

गोरेटो ओर्लंदा लेकदेखि बेँसीसम्म

मेरा खुट्टा कामेका थिए लाजले — 

त्यसको सम्झना पनि बन्दी बनाइ राखेको छु कतै ।

अहिले भर्खरै चिसो पानी पिएको थिएँ 

काभ्रा मुनिको मूलबाट — 

उहिले आँत भिजाउने यो पँधेरो 

कति तीतो भएछ ! यसलाई पनि 

रुमालमा गाँठो पारि राखेको छु ।

पुर्ख्यौली बहादुर ! नुनको सोझो गर्न जानेको !

लप्पन छप्पन, चोरीचकारी, बेइमानी 

केहि नजानेको बुद्धु । थपनाको बुङ्गे भूत । 

पाँच फुट दुइ इञ्चले आकाश धानेको, नाङ्गै खुट्टा 

धरतीमा जरा गाडेको । नाम्लाको डामले 

निधारभरि जिउनुको इतिवृतान्त लेखेर 

पासपोर्टको लाममा लम्पसार — हजुर, मलाई सस्तैमा लैजानुहोस् ! 

महिनौँसम्म आकाश — वा दामलीका अनुहारमा हाँसो — वा 

रुखका डालीमा खेल्दै गरेको जोडी चखेवा वा — 

ऋतुहरूले चोला फेर्दाका बेजोड रंगहरू वा — 

ऐनामा मलिन आफ्नै प्रतिबिम्ब हेर्न नपाए मैले 

अघि ऐनाभित्रै बन्द राखेको छवि सम्झुँला । 

गरम रेतको बादलभित्र सास फेर्न नपाउँदा 

आफ्नै लेकको शितल सम्झनालाई बोलाउँला ।

      

मेटिने तिर्खा होइन मेरो — यो त सँधै झन् झन् जलि रहला ।

काभ्रा मुनिको मूल मेरो रुमालको गाँठोमा छ 

अनि मेरा पाखुरामा बल, मेरो छातीमा सपनाहरू 

यौटा काठे बाकसमा अटाउने भन्दा कति, कति धेरै ।    

म मुगलाने, म लाहुरे, म सँधै देश पस्ने मान्छे — 

मै बहादुर, मै गोर्खा, मै हली, मै गोठालो —  

मलेशियाको प्लास्टिक गोदामदेखि 

अरब मरुभूमिका ऊँट गोठसम्म 

मेरै भरमा घाम बित्ता बित्ता सर्दै पश्चिम धस्सिन्छ ।

तैपनि म सस्तोमै बिकाउ छु, हजुर —    

मलाई सस्तैमा लैजानुहोस् !

सम्झनाको गाँठो फुकेर यदि म भक्कानिएँ भने, 

आमाको टिका, जहानको अँगालो सम्झेर रोएँ भने 

मलाई फिर्ता पठाउने काठे बाकस 

कत्तिनै महँगो छ र, हजुर ?

मलाई सस्तैमा लैजानुहोस् !